Το έθιμο του κλήδονα αναπαρέστησαν για μια ακόμη φορά
οι γυναίκες του Συλλόγου μας ξεκινώντας από το πηγάδι του Άι Νικόλα τραγουδώντας σ¨ ενδιάμεσους σταθμούς, που είναι οι εκκλησίες του χωριού μας, η Αγία Παρασκευή και ο πολιούχος, Άγιος Αθανάσιος, για να καταλήξουν στην κεντρική πλατεία, όπου και τον “ξεκλείδωσαν”.
Οι γυναίκες μας τηρούν απαρέγκλιτα εδώ και πολλές δεκαετίες, ένα “έθιμο που έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα και του οποίου η πρώτη γραπτή περιγραφή ανέρχεται στους βυζαντινούς χρόνους. Ο «Κλήδονας» είναι μια λαϊκή μαντική διαδικασία, από τις πιο τελετουργικές όλων των παραδόσεων του τόπου μας, σύμφωνα με τον οποίο αποκαλύπτεται στις άγαμες κοπέλες η ταυτότητα του μελλοντικού τους συζύγου. Η ίδια η λέξη υπάρχει από την εποχή του Ομήρου, «κλήδων» ονομαζόταν ο προγνωστικός ήχος, και κατ' επέκταση το άκουσμα προφητείας, ο συνδυασμός τυχαίων και ασυνάρτητων λέξεων ή πράξεων κατά τη διάρκεια μαντικής τελετής, στον οποίο αποδιδόταν προφητική σημασία.”
Σύμφωνα με το Δ. Σαραντάκο “το σούρουπο τα κορίτσια πιάνουν το «αμίλητο νερό», που το βγάζουν από ένα πηγάδι. Από τη στιγμή που θα βγάζανε τον κουβά από το πηγάδι και θα γέμιζαν το κανάτι του κλείδωνα, ως την ώρα που θα βάζανε μέσα τα «σημάδια», δηλαδή κουμπιά, δαχτυλίδια, σκουλαρίκια κι άλλα μικροαντικείμενα, χαρακτηριστικά του καθενός κοριτσιού και της καθεμιάς γυναίκας, και θα σκέπαζαν το κανάτι να μείνει όλη τη νύχτα κι όλη την άλλη μέρα ως το απόγεμα, ως την ώρα λοιπόν που θα κλείνανε τον κλείδωνα, δεν έπρεπε να βγάλουν μιλιά απ’ το στόμα τους. Όποιο κορίτσι μιλούσε, κινδύνευε να μείνει ανύπαντρο.
Όταν ανοίγουν τον κλείδονα παρατηρούν τα “σημάδια” με τη συνοδεία δίστιχων κυρίως ακουσμάτων, που καθώς περνάει η ώρα γίνονται πιο τολμηρά-κυρίως στις νησιώτικες περιοχές- θέλοντας έτσι να ευθυμήσουν και να προκαλέσουν την τύχη τους. Ακολουθούν τραγούδια, ενώ η “νύφη”σέρνει το χορό.
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙΟΥ
