ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ
Κατά πόσο μια ομιλία ενός φιλολόγου μπορεί να αγγίξει τους εργαζομένους σε μια εποχή, όπου οι ανατροπές στο εργασιακό τοπίο διαδέχονται η μία την άλλη και το άγχος βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη ενός μόνιμου συμβουλίου πια για όλα τα θέματα, που μας απασχολούν, όπως είναι το οικονομικά, τα οικογενειακά και κυρίως το πώς θα μεγαλώσουμε ή θα σπουδάσουμε τα παιδιά μας;
Μπορεί να ενταχθεί απλά εθιμοτυπικά και να διεισδύσει στο θυμικό, ώστε όλοι να είμαστε ευχαριστημένοι, ότι απλά ειπώθηκε, άρα μπορούμε να αποχωρήσουμε ειρηνικά και να συνεχίσουμε τις συζητήσεις μας σε οικείους χώρους της όμορφης πόλης μας;
Δεν σας κρύβω ότι η πρόταση της κας Προέδρου των σχολικών επιτροπών και διευθύντριας μου με άγχωσε αρκετά, γιατί το κοινό για πρώτη φορά δεν είναι απλώς ετερόκλητο, όπως συνηθίζουμε να λέμε εμείς οι εκπαιδευτικοί αλλά πλήρως διαφορετικό. Είναι όμως έτσι;
Όχι! Το πρώτο όχι! Είμαστε πρώτα απ’ όλα πολίτες αυτής της χώρας, γονείς, εργαζόμενοι και άνθρωποι, που λίγο ως πολύ έχουμε μια ιστορία προσωπική αλλά πάνω απ’ όλα εθνική και κοινωνική. Γι’ αυτή την ιστορία αγαπητοί συντοπίτες οι αποφάσεις από τους Ευρωπαίους για πλήρη ισοπέδωση των δικαιωμάτων μας βρίσκονται ίσως στα συρτάρια ή ίσως δεν παρθούν ποτέ.
Και δεν θα παρθούν ποτέ γιατί ο φόρος αίματος των άμεσων προγόνων μας δεν έχει εξοφληθεί ούτε στο ελάχιστο.
Σε μια εποχή, όπου τα πάντα ήταν ρευστά κι ενώ η έννοια της ευημερίας των αρχών της δεκαετίας του ’30 αντικαταστάθηκε από την κρίση του ‘29 που χτύπησε την Αμερική και μέσα σε δύο χρόνια απλώθηκε ως λαίλαπα σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά… για την Ευρώπη η λέξη καταστροφή είναι μικρής εμβέλειας για να περιγράψει την επόμενη μέρα.
Τα δάνεια των κρατών της κεντρικής και δυτικής Ευρώπης απαιτήθηκαν όχι μόνο από την κεντρική Αμερικανική τράπεζα αλλά κυρίως από τους πλουσίους βυθίζοντας στη φτώχεια και την απελπισία εκατομμύρια πολίτες.
Δυστυχώς όταν ο άνθρωπος δεν θέλει να μάθει από τα λάθη του τα επαναλαμβάνει και η ιστορία μετατρέπεται σε παρωδία, αν όχι τραγωδία, παραφράζοντας τον Καμύ.
Έτσι ενώ η Αμερική του Ρούσβελτ με το new deal ξεμπέρδεψε σε μία μόλις πενταετία με την κρίση για να ξαναγίνει και πάλι η ατμομηχανή της κατανάλωσης, που δίνει δουλειές σε ολόκληρο τον κόσμο στην Ευρώπη και την πατρίδα μας μόλις είχε υιοθετηθεί ένας σκληρός κρατικός παρεμβατισμός, σε επίπεδο οικονομικής παρέμβασης, ο οποίος μεταλλάχθηκε σε Δικτατορίες, Φασισμό και Ναζισμό προκαλώντας τη φρίκη μέσα από την ωμότητα, τη βία και την παρανομία σε όλο της το μεγαλείο καταστρατηγώντας τη χάρτα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, βαφτίζοντας τις σφαγές Τάξη και αναμόρφωση.
Μην μπορώντας να αντιληφθούν ο Τσόρτσιλ και οι υπόλοιποι ηγέτες τι σημαίνει Χίτλερ, Μουσολίνι και Φράνκο έχασαν χρόνο με ανούσιες συζητήσεις και συμφωνίες, που απλά έδωσαν το δικαίωμα στη ναζιστική μηχανή να οργανώσει τον πιο αποτελεσματικό στρατό της εποχής.
Ελέω θεού λοιπόν ο γερμανικός στρατός, η Λουφτ-βάφε και ο στόλος με τα τρομερά υποβρύχια κατέκτησαν ολόκληρο τον κόσμο. Οι Ευρωπαίοι έμειναν με το στόμα ανοιχτό, οι Αμερικανοί βαυκαλίζονταν με την επίγεια ευτυχία τους κατά την περίοδο της δεύτερης ευημερίας τους. Σαν να μην έφταναν αυτά το ’41 δεν υπήρχε αεροπορία αγγλική η γαλλική, στρατός ευρωπαϊκός να αντισταθεί στις ορδές των βαρβάρων.
Ένας μικρός λαός όμως, μια κοινωνία χωρίς συνεκτικότητα και στιβαρούς δεσμούς, μεταξύ των μελών της, που μόλις είχε βγει από τρεις πολέμους, Βαλκανικούς, πρώτο Παγκόσμιο και μικρασιατική καταστροφή, που έφερε 1,5 εκατομμύριο περίπου στοιβαγμένους πρόσφυγες από τις ακτές της Τουρκίας και του Ευξείνου Πόντου χτυπώντας στην καρδιά τους έλληνες στο μεγαλύτερο ανθρωπιστικό και πολιτισμικό έγκλημα, που είχε διαπράξει ποτέ ο Τουρκικός Εθνικισμός και η τάση για ομογενοποίηση των Βαλκανικών κρατών προέταξε τα στήθια του μην εννοώντας την κούραση, την πείνα, τις κακουχίες.
Με μια αστείρευτή ψυχική δύναμη – γιατί αυτό είχαν οι παππούδες μας – είπαν το μεγάλο ΟΧΙ δια στόματος του δικτάτορα Μεταξά στην διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων για να ξεκινήσει η μεγαλύτερη σύγχρονη εποποιία του ελληνικού σθένους.
Αντιμετωπίζοντας τα ιταλικά στρατεύματα οι Έλληνες τους νίκησαν κατά κράτος σπρώχνοντάς τους στην Αλβανία. Απέδειξαν έτσι στο Μουσολίνι, πως για να θέλεις πρέπει να μπορείς και οι Ιταλοί δεν ήθελαν αφού δεν μπορούσαν.
ΤΟ ΥΨΩΜΑ 731
Δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τη γενναιότητα που επέδειξαν οι συντοπίτες μας στρατιώτες και αξιωματικοί του 5ου Συντάγματος Πεζικού Τρικάλων στην υπεράσπιση του υψώματος 731, οι οποίοι απέναντι σε χιλιάδες οβίδες, αεροπορικούς βομβαρδισμούς και 400 κανόνια για τέσσερις ολόκληρες ημέρες και νύχτες άϋπνοι, νηστικοί και ξεθεωμένοι δεν παραχωρούν ούτε μια σπιθαμή. Με την ιαχή ΑΕΡΑ τρομάζουν τις ιταλικές μεραρχίες και τον ίδιο τον Μουσολίνι, που σαν ένας άλλος Ξέρξης από το πανοραμικό ύψωμα Κόμαρι πίστευε ότι θα απολαύσει μαζί με τον εσπρέσο του και μια εύκολη νίκη. Οι αμέτρητοι νεκροί των ιταλών προκάλεσαν το θαυμασμό ολόκληρου του κόσμου ακόμα και των αντιπάλων.
Η απόκρουση της ιταλικής εισβολής στα βουνά της Πίνδου και της Αλβανίας αποτέλεσε την πρώτη νίκη των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και ανύψωσε το ηθικό των λαών στη σκλαβωμένη Ευρώπη. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η νίκη των Ελλήνων επηρέασε την έκβαση ολόκληρου του πολέμου, καθώς υποχρέωσε τους Γερμανούς να αναβάλουν την επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου να βοηθήσουν τους συμμάχους τους Ιταλούς που έχαναν τον πόλεμο με την Ελλάδα. Η καθυστερημένη επίθεση τον Ιούνιο του 1941, ενέπλεξε τις γερμανικές δυνάμεις στις σκληρές συνθήκες του ρωσικού χειμώνα, με αποτέλεσμα την ήττα τους στη διάρκεια της Μάχης της Μόσχας.
Ο Χίτλερ όχι μόνο δεν μπορούσε να δεχτεί ότι μια χούφτα καταρρακωμένοι Έλληνες είχαν την ικανότητα να νικήσουν σύμμαχο του Άξονα αλλά εξεμάνη και θεώρησε αγώνα υπέρ πάντων το να τσακίσει την άμυνα των Ελλήνων. Με διαρκή σφυροκοπήματα οι Γερμανοί, οι Ιταλοί και οι Βούλγαροι χτύπησαν από τρία διαφορετικά σημεία τον ήδη κουρασμένο αλλά όχι νικημένο ελληνικό στρατό.
Η συνθηκολόγηση δεν βρήκε τους Έλληνες εφησυχασμένους και πολύ περισσότερο αυτούς τους υπέροχους Κρητικούς, που επί έναν μήνα αντιστέκονταν σε όλη την Κρήτη προκαλώντας ρίγος στους Ναζιστές. Η απάντηση του Χίτλερ; Ισοπέδωση της νήσου κυρίως των νομών Χανίων και Ρεθύμνου διαπράττοντας επαχθή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.. Η μάχη της Κρήτης καθυστέρησε τις χιτλερικές στρατιές από την κάθοδό τους στο μέτωπο της Αφρικής δίνοντας τη δυνατότητα στις συμμαχικές δυνάμεις να ανασυνταχτούν και να ενσωματωθούν επιτέλους και οι Αμερικανοί, ώστε να αρχίσει η αντεπίθεση των συμμάχων σε όλα τα πεδία.
Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής χιλιάδες Έλληνες έχασαν τη ζωή τους μα όχι την ψυχή τους. Με μοναδικά για κοινωνία ψυχικά αποθέματα κατάφερναν δεκάδες χτυπήματα στους εισβολείς με αποκορύφωμα την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, τρανό παράδειγμα του τι μπορεί να επιτύχει η ένωση και η σύνθεση των δυνάμεων και όχι ο διχασμός. Άλλωστε ο Τσόρτσιλ θαυμάζοντας τους Έλληνες είπε πως οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες!
Οι αντιδράσεις των Γερμανών; Απανωτές εκτελέσεις των συμπατριωτών μας ακόμα και ανάπηρων ανθρώπων από τα στρατιωτικά αποσπάσματα. Παραδείγματα που όμως δεν λύγισαν το φρόνημα του ελληνικού λαού, ο οποίος μόνος από όλους τους Ευρωπαίους σήκωνε το ανάστημά του βροντοφωνάζοντας πως τίποτα δεν χάνεται όταν η ψυχή του ανθρώπου στηρίζεται σε αξίες αμετάβλητες, διαχρονικές και πανανθρώπινες, όπως η αγάπη για τη Δημοκρατία, την ελεύθερη έκφραση, την ίδια την αρχή της, που είναι η συμμετοχή του απλού ανθρώπου σε σοβαρές αποφάσεις.
Ό, τι ακολούθησε τη νίκη της λογικής απέναντι στο παράλογο προσπάθησε να το ακυρώσει…ο εμφύλιος πόλεμος, σκοτεινή ιστορία… και αντιφατική πλευρά του γενναίου ελληνικού λαού, που σκοτείνιασε τον καταγάλανο ελληνικό ουρανό.
Όπως λέει ο ποιητής: πεθαμένα παιδιά ανέβαιναν ολοένα στον ουρανό κατέβαιναν μια στιγμή να πάρουν τους αετούς τους, που τους είχαν ξεχάσει…
Εκατό χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες μας κείτονταν νεκροί από την αδελφική μάχαιρα για μια ουτοπία, για μια περιχαράκωση ανούσια, ευτυχώς απόμακρη για τα παιδιά μας, τα οποία πιστέψτε με είναι πιο ανθρώπινοι και πιο δημοκρατικοί από ποτέ!
Το έγκλημα τελέστηκε εξαιτίας του στείρου ανταγωνισμού, ενός αστείρευτου εγωισμού, μιας υπέρμετρης αλαζονείας, της πρωτοφανούς σύγχυσης από ένα ψεύτικο θέατρο ιδεών και θα πρέπει να αποτελέσει μοναδικό παράδειγμα αποφυγής για το εγγύς και το απώτερο μέλλον.
Το έπος του ΄40 ας είναι καλός οδηγός για το μπορεί να επιτύχει ο άνθρωπος με πολύ λίγα μέσα αλλά με πολύ πίστη στο μεγαλείο της ψυχής!
Αγαπητοί συνάδελφοι θα είμαστε αλύγιστοι, εάν δεν λυγίσουμε και δεν θα λυγίσουμε, εάν είμαστε ενωμένοι αποδιώχνοντας από τους κόλπους μας τον εγωισμό, τη φιλαυτία και τα διχαστικά στοιχεία του χθες, επιβάλλοντας την αγάπη, την ψυχραιμία και την ανοχή πρώτα στον εαυτό μας και μετά στους άλλους.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
